Każdy etap rozwoju naszych pociech obserwujemy z nieukrywaną dumą i fascynacją. Jednym z ważnych momentów, na który z niecierpliwością czekają rodzice, jest moment, kiedy dziecko zacznie samo trzymać główkę. To znaczący krok na drodze do samodzielności malucha, który niesie ze sobą wiele radości, ale także pytań. W naszym artykule omówimy, kiedy możemy spodziewać się tego momentu oraz jak wspierać swoje dziecko w jego rozwoju. Zapraszamy do lektury!
Kiedy powinniśmy się spodziewać, że nasze dziecko samo zacznie trzymać główkę?
Zastanawiacie się pewnie, kiedy dziecko samo trzyma główkę. Otóż, odpowiedź na to pytanie jest dość różna w przypadku każdego malucha, ale generalnie proces ten zaczyna się już od pierwszych tygodni życia. Własny charakter mają także etapy rozwoju dziecka, ale można przyjąć, że pierwsze proby unoszenia główki zaczynają się między 1. a 2. miesiącem życia.
Kiedy noworodek trzyma główkę, a kiedy niemowlę zaczyna to robić samodzielnie?
Kiedy noworodek trzyma główkę zwykle oznacza to, że wykorzystuje odruchy ustępujące – tzw. ‘wisz’ w reakcji na bodźce. Niemowlę zaczyna trzymać głowę samodzielnie, gdy odruchy te ustąpią miejsca wzmacniającym się mięśniom szyi i ramion (około 2. – 4. miesiąca życia).
Jak niemowlę powinno podnosić główkę?
Kiedy niemowlę powinno podnosić główkę? Warto zwrócić uwagę na to, że dziecko powinno mieć możliwość ćwiczenia zarówno leżąc na brzuchu, jak i na plecach. W obu przypadkach mięśnie szyi oraz ramion będą wzmacniane, co będzie umożliwiało utrzymanie główki w stabilnej pozycji.
Stabilna główka dziecka – kiedy zaczyna się owo etap?
Stabilna głowka dziecka to znak, że mięśnie szyi są już wystarczająco mocne. Zwykle kiedy głowka dziecka staje się stabilna, mówimy tutaj o okresie około 4. miesiąca życia. Wtedy dziecko nie tylko potrafi utrzymać głowę przy podnoszeniu ciała, ale także zaczyna obracać ją we wszystkich kierunkach.
Kiedy niemowlę zaczyna podnosić główkę na brzuchu i leżąc na plecach?
Bagatelizowana może być kwestia pozycji malucha w trakcie ćwiczenia. Zatem, kiedy dziecko podnosi główkę na brzuchu, zaczyna się toż zazwyczaj już w 1. miesiącu życia i staje się coraz bardziej stabilne w kolejnych tygodniach. Co więcej, kiedy dziecko podnosi główkę leżąc na plecach, warto pamiętać, że dzieje się to później niż leżąc na brzuchu, a mianowicie około 3. miesiąca życia.
Jak wspomóc rozwój swojego dziecka w kontekście samodzielnego trzymania główki?
By umożliwić dziecku dojscie do etapu, kiedy stwierdzimy, że kiedy dziecko stabilnie trzyma główkę, warto wykorzystać następujące metody:
1. Ćwiczenia na brzuchu – codziennie po kilka minut, zaczynając od krótkich sesji.
2. Ześrodkowane podawanie zabawek – aby zachęcić dziecko do obracania głowy we wszystkich kierunkach.
3. Wsparcie podczas podnoszenia – pomaganie dziecku w utrzymywaniu głowy podczas unoszenia się w pozycji pionowej.
Warto również zaznaczyć, że indywidualne tempo rozwoju maluchów może być różne. Ważne jest więc, aby dawać dziecku czas na osiągnięcie kolejnych etapów oraz konsultować się z pediatrą w przypadku obaw czy pytań dotyczących postępów malucha.
Podróż małego człowieka ku samodzielnemu trzymaniu główki
Dzieci, te maleńkie istoty pełne tajemnic, przechodzą przez liczne etapy rozwoju – jeden z nich to trzymanie własnej główki. Jak jednak poznać te magiczne chwile, kiedy niemowlę zaczyna je opanowywać?
Pierwsze ślady unoszenia główki przez dziecko dostrzegać można już między 1. a 2. miesiącem życia. U noworodka natomiast, główka “wiszała” zaledwie kilka chwil, korzystając z odruchów ustępujących. Swój sposób stabilizacji główki niemowlę zyskuje około 4. miesiąca życia, dając upust potężniejszym mięśniom szyi i ramion.
Obserwacje prowadzić warto nie tylko podczas ćwiczeń na brzuszku, ale i leżąc na plecach. Chociaż dziecko podnosi główkę na brzuchu już w 1. miesiącu życia, to leżąc na plecach potrafi je uczynić dopiero około 3. miesiąca życia.
Warto wspomóc dzieci w tej niełatwej nauce, proponując zajęcia na brzuchu, wprowadzając zabawki czy podnoszenie z zachowaniem stabilizacji główki. Każde z tych działań przybliża ukochaną pociechę do chwili, kiedy zabierze się za zdobywanie kolejnych szczytów rozwojowych. Zachęcamy również do obserwacji i konsultacji z pediatrą, gdyż pamiętać należy – tempo rozwoju każdego malucha jest indywidualne, niczym niepowtarzalna melodia nut życia.
